İklim odaklı yeni bir gözlemci kuruluş olan SteelWatch’un birinci raporu “Çelikte Kömürün Sonu”na nazaran, kömür bazlı çelik üretiminin devam etmesine yönelik olağan bir yaklaşım 2050’ye kadar dünyanın toplam karbon bütçesinin yaklaşık yüzde 25’ine karşılık geliyor.
Çelik üretiminden kaynaklanan karbon emisyonlarının yüzde 90’ı kömür bazlı üretimden kaynaklanırken, dalın global ısınmayı 1,5 dereceyle sonlandırma maksadıyla uyumlu olması için 1,8 gigaton karbon emisyonunun azaltılması gerekiyor.
Dünya genelinde kömür bazlı yüksek fırınlara dayanan yaklaşık 400 çelik tesisinin yüzde 71’inin gelecek 7 yılda en az bir fırınının yenilenmesi yahut tekrar kaplanması gerekiyor. Bu da çelik sanayisini kömürsüz olarak yine şekillendirmek ve emisyonsuz çağdaş bir gelecek için tek fırsat olarak görülüyor.
Sektördeki karar vericilerin karbonsuzlaşma için süratle harekete geçmelerine muhtaçlık duyulurken, SteelWatch dalın rotasını değiştirmek için kömüre dayalı çelik üretiminde kesin bir kırmızı çizgi belirlenmesi davetinde bulunuyor.
SteelWatch’a nazaran, bugünden itibaren OECD ülkelerinde yahut OECD merkezli şirketler tarafından yeni ya da yine inşa edilecek kömür bazlı yüksek fırın tesislerine yatırım yapılmaması, gelişmekte olan ekonomilerde Ocak 2028’den itibaren faaliyete geçecek mevcut kömür bazlı yüksek fırın tesislerinin yenilenmesi yahut yeni kömür bazlı yüksek fırın tesislerinin inşası için yatırım yapılmaması gerekiyor.
SteelWatch Yöneticisi Caroline Ashley, yaptığı değerlendirmede, “Çelik sanayisi yaşanabilir bir gezegen için büsbütün raydan çıkmış durumda.” sözünü kullandı.
Çelik bölümünde sorunun kömür olduğunu aktaran Ashley, kömüre dayalı çelik üretiminin emisyonları ve kirliliğini artırdığını belirterek, “Çelik, gelişen bir sıfır emisyon iktisadının kıymetli bir modülü olacak, lakin iklim gayeleri ve aksiyon 2049’da değil, artık gerekli.” değerlendirmesinde bulundu.
TÜRKİYE’NİN 2053 HEDEFİ
Sürdürülebilir İktisat ve Finans Araştırmaları Derneği (SEFiA) Kurucu Yöneticisi Bengisu Özenç ise Türkiye’deki çelik üretiminin dünya ortalamasının bilakis, yüzde 70 elektrikli ark ocaklarından gerçekleştirildiğini belirterek, şu tabirleri kullandı:
“Yine de Türkiye’deki çelik üreticilerini karbonsuzlaşmaya yönelik tedbirler almaya iten birçok etken bulunuyor. Çelik talebinde beklenen artış, elektrik bazlı üretim için gerekli hurda çeliğin tedarikinde yaşanan meseleler, memleketler arası ticarette sonda karbon düzenlemelerinin yaygınlaşacağı tarafındaki beklentiler ve bu uygulamaların ileriki devirlerde üreticilerin elektrik tedarikini de kapsayacak bir hale dönüşecek olması, çelik üretiminde karbonsuzlaşmayı mecbur kılıyor. Rekabetçiliği müdafaa motivasyonuyla öne çıkan bu gündemin iklim gayeleriyle ve Türkiye’nin 2053 net-sıfır amacıyla uyumlu bir süratte ve istikamette gerçekleşmesini önemsiyoruz.”
patronlardunyasi.com
