Ünlü isim Nusret Gökçe hayatı ile eilgili açıklamalarda bulundu. Gökçe’nin “Ben sıfırdan değil, eksi 20’den hayata başladım” sözleri dikkat çekti.
Köşe muharriri Arda Sayıner’in “Nusret Gökçe’yle ‘sıfır noktasında’ ziyaret” başlıklı yazısının tamamı şu halde:
“Türkiye’nin küresel markası, dünyada 32 restoranlık bir gastronomi imparatorluğu kuran Nusret Gökçe’nin doğduğu topraklara, Erzurum Paşalıköy’deki aile ziyaretine bu kere ben de eşlik ettim. İşte her şeyin başladığı “sıfır noktası”na ziyaretten anekdotlar.
Yurtdışında 60’tan fazla ülke gezdim. Birçok yabancı ünlü ile röportaj yaptım. Görüştüğüm şahıslara “Türkiye” dediğimde akla birinci gelenler ortasında Nusret Gökçe’nin olduğuna şahit oldum.
Türkiye’nin yalnızca gastronomisini değil bir destinasyon olarak turizmini de yurtdışında temsil eden Gökçe ile anne ve babasının yaşadığı Erzurum’a yaptığı ziyarete ben de katıldım.
İstanbul’dan özel bir jetle uçtuğumuz köye gidişte tekrar gördüm ki 4 kıta ortasında seyahat ederek yaşayan, vakti yutan bir adamın ailesine vakit ayırması, şöhretin ve zenginliğin insanların maneviyatını aslında değiştirmediğini, aile sevgisine her daim gereksinimimiz olduğunun bir ispatıydı.
Bu çılgın seyahat yoğunluğuna dair sohbet ettiğimiz Gökçe “Gökyüzü benim konutum. Birçok pilottan daha fazla uçuyorum. Bazen tıpkı günde 3 toplantıyı 3 farklı ülkede yapıyoruz” dedi.
EKSİ 20’DEN HAYATA BAŞLADIM
Medrese çıkışı Nusret Gökçe’nin ailesini ziyarete gittik. Hem annesi hem babası büyük bir coşkuyla karşıladı evlatlarını.
Gökçe ısrar etmesine karşın ebeveynlerini İstanbul’a taşınmaya ikna edemiyormuş. Ailesiyle çay içip mahallî ikramları tattık.
Gökçe, “Onlar nerede memnunlarsa orada yaşamaya hakları var. Her ikisi de akrabalarımızdan ve dostların ayrılmak istemiyor. Onların rahatı ve memnunlukları için varım. Aileye olan sevgi ve bağlılık karşısında dağların, yolların ve kilometrelerin hiçbir ehemmiyeti yok. Her fırsatta onlarlayım, hemşerilerimleyim” dedi. Ailenin oturduğu müstakil konuttaki ziyaret sonrası Nusret Gökçe’nin doğduğu konutu de ziyaret ettik. İçine girdiğimiz bu mütevazı taş yapı Gökçe’nin geldiği sıfır noktasının bir deliliydi.
Hatta Gökçe’nin kullandığı “Ben sıfırdan değil, eksi 20’den hayata başladım” tabiri tüm bu sürecin başlangıcını anlatmak için sanırım çok daha yanlışsız bir tanımlama.
Mutfağına da girdiğimiz meskenin duvarlarında Gökçe’nin ilkokuldayken çekilmiş fotoğrafları hala asılı. Böylesine bir mutfaktan küresel bir markaya uzanmak…
Duvardaki ilkokul fotoğraflarına bakarken Gökçe bir anekdot paylaştı. Nusret Gökçe köydeki okulunu 6. sınıfta terk etmiş.
Okulu bırakmış. İşin şoke edici kısmı ise terk ettiği okulun, bugün ortağı olduğu Ferit Şahenk’in dedesiyle tıpkı ismi taşıması.
Kim kederi ki Faik Şahenk İlköğretim Okulu’nda okuyan o küçük Nusret, gittiği okulu yaptıran aileyle bir gün ortak olacak ve dünyada tanınacak.
YAPTIĞIMIZ İŞİ TANIMLAYAMIYORUM
Uçuşta “Saltbae” imzalı lezzetleri gökyüzünde tatma ayrıcalığını yaşarken uçaktaki İngiltere’nin meşhur Sunday Times gazetesi dikkatimi çekti.
Meğerse geçen ay, yalnızca İngiltere’de değil Avrupa ve dünya basınında da kıymetli yeri olan gazetenin muhabiri, Nusret Gökçe ile tam 5 sayfalık bir röportaj yapmış.
Bu itibarlı mecra için Kapalıçarşı’nın terasında çok özel fotoğraf çekimleri yapılmış. Buradan şunu bir kere daha anladım ki Gökçe yalnızca Türk gastronomisini değil Türkiye turizminin de gelişmesi ismine bir tanıtım elçisi üzere çalışıyor.
Yeniden hayata geçirdiği Park Hyatt Oteli, kurduğu üyelikli kulüp Socialite (Socialista) ve Mikonos’taki yeni konsepti ‘eating-dancing’ teşebbüsleri de bunun bir örneği.
Seyahat esnasında Nusret Gökçe ile tüm bu dünyayı ve işlerin aslında ne kadar da gastronomi ötesine geçtiğini konuştum.
Gökçe, işlerin ulaştığı büyüklüğü ve tesir alanının çeşitliliğini özetlemek için şu tabirleri kullandı:
“Yaptığımız işi ne kadar tanımlarsam tanımlayayım yeniden de eksik kalıyor. Sağladığımız katma kıymetin çeşitliliği, dokunduğumuz alanların yelpazesi, sunduğumuz dünyanın büyüklüğü ve renkleri yeni bir iş tabiri gerektiriyor. Dalı tek sözle değiştirdik. Bugün artık gastronominin çok ötesinde bir dünya yönetiyoruz.”
GENÇLER KASAP OLMAYI HAYAL EDİYOR
Nusret Gökçe ile Erzurum Havalimanı’na indiğimizde köye ziyaretini duyan hemşerileri ve ilçe belediye lideri tarafından uzunca bir konvoyla karşılandık.
Köylü için adeta bir bayram havası. Havalimanındaki heyecan Paşalıköy’e vardığımızda da devam etti.
Birinci durağımız köyün ihtiyar heyetinin Nusret Gökçe’yi beklediği, Gökçe’nin anne ve babası ismine yaptırdığı medrese oldu. Bir cami ve kütüphaneden oluşan medrese, köydeki tek fiyatsız internet erişim noktası. İçeri girdiğimde gençlerin yaz olmasına karşın kütüphanede vakit geçirdiğini, bilgisayar ve kitap başında olduğunu görmek umut verdi.
Köylü halkın gözünde Gökçe bir kahraman.
Köye yaptırdığı bu medrese, ramazan ayında kurdurduğu iftar sofraları, bayramlarda yapılan yardımlar ve bunların ötesinde Nusret Gökçe’nin gençlerle geçirdiği vakit ve onlara kattığı ilham halkın gözünde çok bedelli.Gökçe’nin çocukluğunu bilen yaşlılardan biri, “Gençler tabip olmayı, mühendis olmayı hayal ederken artık kasap olmayı da hayal ediyor. Nusret’i örnek alıyorlar” dedi.
UÇAK BİLETİ İÇİN BANKA KREDİSİ
Köyden dönüşte yayla görünümlü bir dağ eteğinde Erzurum’un meşhur cağ kebabından tattık. Ateş başında beklerken bahis Gökçe’nin et tutkusuna geldi. İstanbul’a geldiğinde kasaplık yapan ve günde 12 saat ayakta durarak çalışan Nusret Gökçe tüm bu süreç için “Başka dermanım yoktu. Çalışmak zorundaydım. Çalıştıkça da işime âşık oldum” sözünü kullandı.
Geceleri kasap dükkanında kalan ve hatta sandalye üzerinde uyuyan Gökçe’yi et tutkusundan hiçbir şey koparamamış.
Bu işin dünyadaki merkezinin Arjantin olduğunu öğrenip oraya gitmeyi ve işi yerinde öğrenmeyi başa koymuş.
Arjantin’e uçak biletleri malum kıymetli.
Sırf bilet alabilmek için bankadan kredi çekmiş ve mesleğine istikamet verecek bu hayali gerçekleştirmiş.
Arjantin’e varır varmaz Türkiye Cumhuriyeti Büyükelçiliği’nin kapısını çalmış ve et üreticilerinin kontak bilgilerini rica etmiş.
Büyükelçilik yetkilileri Gökçe’ye yardımcı olmuş ve Nusret Gökçe bila bedel bu mezbaalarda çalışmaya başlamış.
Döndüğünde ise Arjantin’de öğrendikleri onun için önemli bir motivasyon olmuş.
Çalışmaya, gelişmeye ve hayallerini takip etmeye devam etmiş.
DÜNYA KUPASI’NDA YAŞANANLAR ÇOK ŞEY ÖĞRETTİ
Nusret Gökçe, dur durak bilmeyen bir keşif içinde… İstanbul’a dönüşte uçakta yeni amaçlarını sorduğumda ise çoktan sefere hazır bir kumandan gördüm karşımda.
Karşılıklar ve planlar başında çoktan aşikardı.
Restoran zincirini İspanya’ya ek olarak Brezilya, Arjantin, Meksika’da genişleterek Güney Amerika çıkarmasına hazırladığını öğrendim. Takvimin devamında ise Çin, Japonya ve öteki Asya ülkeleri var. Sanal dünyada ise sular artık dingin.
Dünya Kupası vaktinde toplumsal medyada yaşananlar Gökçe’yi natürel ki üzmüş.
Üzdüğü kadar da birtakım şeyleri öğretmiş. Nelerin yanlış, nelerin iddia ettiği üzere hakikat olduğunu, nelerin yanlış anlaşılabileceğini ve farklı yorumlanabileceğini Gökçe’ye göstermiş.
Tüm bu süreçten “daha büyük bir farkındalıkla çıktım” diyor. Açıkçası toplumsal medya dünyasında güneş nereden doğarsa doğsun, yeni restoranlar nerede açılacak olursa olsun net olan tek bir gerçek var ki o da Nusret Gökçe’nin tekrar tanınan olduğu. Tüm yarışı ve kaygısı yeniden kendisiyle. Rekabeti de gelişimi de çabayı de kendi içinde yaşıyor. Sahip olduğu disiplin ve tutku yalnızca kendi restoran zincirinin büyümesi için değil, Türkiye’nin tanıtımı için de muhakkak ki yıllarca devam edecek.
Kısacası Saltbae’nin ışığı milyonları daha uzun müddet kendisine çekecek üzere.
patronlardunyasi.com
