Lakin onun için maksatlar bitmiyor: “En yakın ve büyük maksat 2024 Paris Olimpiyat Oyunları… Sportmenlerin isimleri anons edilirken benim ismim ‘Son olimpiyat ve dünya şampiyonu’ olarak anons edilecek. O anları düşündükçe bile tüylerim diken diken oluyor.”
Dünya ve Olimpiyat Şampiyonu Mete Gazoz, Hürriyet Gazetesi’nden Ceren Naz Büyük‘e konuştu.
İlk kere ok ve yayı eline aldığında 3 yaşındaymış Mete Gazoz. Ailesi okçuluk dünyasından olduğu için konutta her vakit okçuluk konuşulurmuş lakin hiçbir vakit üzerinde okçu ol baskısı hissetmemiş, kendine inanmış. Çoğumuzun aşina olduğu ‘Gazoz olma, efsane ol’ reklamlarını ‘Gazoz ol, efsane ol’ olarak değiştiren, ismini Türk okçuluk tarihine yazdırmış bir atlet. Birçok atletin hayali olan olimpiyat şampiyonluğunu aldıktan sonra muvaffakiyetin rehavetine kapılmadan, mental iradesini yüksek düzeylerde tutarak dünya şampiyonluğunu da getirmiş biri. “Çalışmak için motive olmayı beklemek hakikat gelmiyor. Zira kimi vakit yüksekken kimi vakit düşüşe geçebilirsiniz” diyor Gazoz: “Kötü bir atıştan sonra toparlanıp daha güzeli için çabalayabilmek hem en sıkıntı hem de bu sporun en sevdiğim tarafı. Aslında hayatın küçük bir simülasyonu oluyor.”
Türk okçuluk tarihinin birinci olimpiyat (2020 Tokyo Olimpiyatları) ve dünya şampiyonusunuz. Nasıl hissediyorsunuz?
Küçük bir çocukken hayal kuruyor, bu hayal uğruna büyük fedakârlıklar yapıyorsunuz. Sonunda başarmış olmak nitekim kusursuz. Evvel Tokyo’da olimpiyat, artık Berlin’de dünya şampiyonluğu… Cumhuriyetimizin 100’üncü yılında gelmesi de başka bir gurur. Elde ettiğim muvaffakiyetleri ferdî muvaffakiyet olarak görmeyi hakikat bulmuyorum.
Benim ardımda kocaman bir grup var. Oku ben atsam da bütün süreç onların dayanağıyla yürüyor. Bunların hepsi okçuluk tarihimiz için çok manalı muvaffakiyetler.
Sporseverlerin ilgisi nasıl?
Yoğun bir sevgi ve ilgi görüyorum. Bu beni çok motive ediyor. Podyuma çıktığımda ardımda milyonların olması benim yalnız hissetmeme pürüz oluyor. Onların takviyesi ve inancı daha güzel olmam için gerekli motivasyonu sağlıyor.
Gazoz, erkekler klasik Yay finalinde Kanadalı Eric Peters’i 6-4 yenerek dünya şampiyonu oldu.
‘BIRAKMAYI BİLE DÜŞÜNDÜM’
Spordaki en büyük iki başarıyı yakaladınız aslında. Bu sizi daha mı çok hırslandırıyor?
Sporda her vakit daha da büyük muvaffakiyetler vardır. Evet, ben olimpiyat ve dünya şampiyonu bir sportmen olarak kendim ve ülkem ismine çok değerli iki muvaffakiyet elde ettim lakin ben gayelerin biteceğine inanan bir sportmen değilim. Doğal ki tepede olmak hoş bir şey lakin bunu sürdürmeye devam etmem gerekiyor. Sporda dün yok, bugün var.
Omuzlarınız için yüzme, uyumunuz için basketbol, görme ve dikkat için fotoğraf kursu, göz ve el uyumunuz için piyano eğitimi almışsınız. Bu süreç nasıldı?
Çok küçük yaşlarda, babamın da dayanağı ve vizyonu sayesinde okçu olacağıma inanıyordum. Bu inanç beni daha çok çalışmaya ve gelişmeye teşvik etti. Oyun başlığı altında birçok farklı aktiviteyi daha düzgün ok atabilmek ismine denedim ve gerçekleştirdim. Her bir aktivitenin benim bugünkü Mete olmamda çok katkısı olmuştur. Denediğim her şeyin bana kattıklarını hâlâ yarışlarda hissediyorum.
Bu çok büyük bir motivasyon da gerektirir. Motivasyon kaynağınız nedir?
Çalışmak için motive olmayı beklemenin hakikat olmadığını düşünüyorum. Zira kimi vakit yüksekken kimi vakit düşüşe geçebilirsiniz. Denetim birden fazla vakit sizin elinizde olmaz. 2015’teki dünya şampiyonası benim için çok berbat geçmişti. O periyot okçuluğu bırakmayı bile düşündüm. Bizler insanız, makine değil. Düzgün anlarımız da olacak, makus anlarımız da… Yaşadığınız bu başarısızlıkları deneyim olarak görüp çalışmaya devam ederseniz muvaffakiyet bir halde geliyor. Ben disiplinli ve sıkı çalışmaya inanıyorum. En büyük motivasyonum disiplinim diyebilirim. Bu disiplini ve iradeyi sağlayan en değerli faktör de bu spordan keyif almam. Ben ok atarken çok eğleniyorum.
Küçüklüğünüzden beri bu sporla uğraşıyorsunuz. Tam ne vakit başladınız? Ok ve yaya olan bağınızı güçlendiren nedir?
İlk kere ok ve yayı elime aldığım vakit 3 yaşındaydım. Babam okçuluk dünyasının içinden gelen biri olduğu için meskende her vakit okçuluk konuşulurdu lakin hiçbir vakit üzerimde ‘Ben de okçu olmalıyım’ üzere bir baskı olmadı. Birinci vakitler her şey oyun üzere geliyordu. Yıllar geçtikçe bu oyun bir tutkuya dönüştü.
Evet babanız Metin Gazoz da eski ulusal okçu. O size hangi noktalarda takviye oldu?
Ailem benim en büyük destekçim. Yeterli ki varlar. Ben ne karar alırsam alayım, her vakit ardımda olurlar ve sürekli uygunluğumu isterler. Bugün bu noktalara gelebildiysem, bu yolda onların manevi dayanağı çok değerli. Elbette babamın hem okçuluk hem de hayat konusundaki dayanaklarını her vakit alıyorum. Annemle de birebir formda… Biz her şeyimizi birbirimizle paylaşan bir aileyiz.
‘ASIL ÇABA PSİKOLOJİK’
Bize verdiğiniz bir röportajınızda ‘Gümüş madalya sevmem, bronzu tercih ederim’ demişsiniz. Sizi hırslandıran nedir?
Bazı başarılara ulaştıktan sonra başlangıçtaki motivasyon kaynağınız değişebiliyor. Hedeflediğiniz muvaffakiyete ulaşınca ‘Peki artık ne olacak’ sorusunu soruyorsunuz kendinize. Ben bu spor için ulaşılabilecek en büyük başarılara ulaştım. Lakin hırsımın tek kaynağı madalyalar değil artık. Beşerler benim başarılı olmamı istiyorlar ve bu başarılarla gururlanıyorlar. Bunu bilmek sonsuz bir irade ve direnme gücü katıyor. Bugün olduğum yerde hırsımın temel kaynağı, ardımda olan ve benim başarılarımla keyifli olan beşerler.
Bu hırs idmanlara nasıl yansıyor?
Antrenmanlar yetenek, disiplin ve azimle mana kazanıyor. Şayet başarılı olmak istiyorsanız çok çalışmalısınız ve önemli fedakârlıklar yapmalısınız. Bu durum okçuluk için de geçerli. Kazandığım şampiyonlukların ardında çok önemli emekler var. Gerçek planlamayla oluşturulan idman programları, beslenme ve dinlenme rutinleri de bunun bir kesimi.
Bu sporda sizi en çok zorlayan ve en sevdiğiniz şey nedir?
Dışarıdan bakıldığında fizikî olarak başka birçok spora kıyasla daha az yorucu gözüküyor. Okçuluktaki temel uğraşın ruhsal olduğunu düşünüyorum. Rekabette sizi ileri taşıyacak faktör de bu aslında. Bu manada ruhsal rekabette okçuluk epey sıkıntı bir spor diyebilirim. En zorlandığım kısım aslında en keyif aldığım nokta tıpkı vakitte. Ruhsal olarak kuvvetli olmak ve makus bir atıştan sonra toparlanıp daha güzeli için çabalayabilmek hem en sıkıntı hem de bu sporun en sevdiğim istikameti. Aslında hayatın küçük bir simülasyonu oluyor.
Robin Hood ve Arrow üzere karakterlerden etkilendiniz mi hiç?
Belki size enteresan gelecek lakin bu türlü karakterlerden hiç etkilenmedim. Bir idolüm de olmadı. Daima kendi yolumdan gittim. Orjinal olmak istedim ve şu an geldiğimiz noktada da kötü değilim üzere gözüküyor (gülüyor).
Size gayenizi sorarken biraz çekiniyorum! Sıradaki maksat nedir?
Paris… En yakın ve büyük gaye 2024 Paris Olimpiyat Oyunları. Bu turnuvada hem kişisel hem de ekip olarak başarılarımıza yenilerini eklemek için çaba edeceğiz. Çok hoş bir neslimiz var. Bu vakte kadar yazdığımız öyküye yeni kısımlar eklemek için çok çalışıyoruz. Paris’in benim için farklı bir de yeri olacak. Müsabaka öncesi sportmenlerin isimleri anons edilirken benim ismim ‘Son olimpiyat ve dünya şampiyonu Mete Gazoz’ olarak anons edilecek. O anları düşündükçe şimdiden tüylerim diken diken oluyor. Bu durumun keyfini de çıkarmak istiyorum alışılmış ki.
“En büyük motivasyonum disiplinim. Bu disiplini ve iradeyi sağlayan faktörse bu spordan keyif almam.”
“Hedeflediğiniz muvaffakiyete ulaşınca ‘Peki artık ne olacak’ sorusunu soruyorsunuz kendinize. Ben bu spor için ulaşılabilecek en büyük başarılara ulaştım. Fakat hırsımın tek kaynağı madalyalar değil artık. Beşerler benim başarılı olmamı istiyorlar ve bu başarılarla gururlanıyorlar.”
‘KEKEMEYİM, NEFES ANTRENMANLARIYLA İYİLEŞİYORUM’
Konuşurken takılmalarınızla ilgili çeşitli yorumlar var. Bu mevzuyla ilgili bir yorum yapmak ister misiniz?
Sosyal medyada konuşurken takılmalarımla ilgili birçok yorum ve sav gördüm. Sizin de aracılığınızla bu bahse bir açıklık getirmek isterim. Zira çok fazla yaratıcı kestirim var… Neler neler… Ben kekemeyim. Teşhisi yapılmış, nefes idmanlarıyla güzelleşen bir durum bu. Tabibim var, egzersizlerim var.
O antrenmanları yaptığımda güzelleşiyor lakin sonra yoğunluktan, çalışma temposundan bazen çalışmayı aksatabiliyorum, tekrar ortaya çıkabiliyor. Bu büsbütün nefes uyumuyla alakalı. Çok kolay özet; beynim bazen nefesimin karşılayabileceğinden daha fazla söz üretiyor, nefes yetmeyince o istemsiz kekeleme ortaya çıkıyor. Aslında tüm açıklaması bu.
‘TEKNOLOJİYE VE SAATLERE MERAKIM VAR’
Antrenmanların ağır temposu dışında boş vakitlerinizde neler yaparsınız?
Benim için yılın çok büyük bir kısmı kamp, idman ve yarışlarla geçiyor. Hal bu türlü olunca çok fazla boş vaktim da olmuyor. Çok sıkı bir teknoloji takipçisiyim. Yeni çıkan teknolojik aletleri, trendleri yakından takip ederim. Boş vakitlerimde bu hususlarla alakalı araştırmalar yaparım. Onun dışında saatlere özel bir merakım var. Saat markalarının tarihçelerini okumayı, modellerini araştırmayı çok seviyorum.
patronlardunyasi.com
