Burak ARTUNER yazdı
Bu hafta bir haber dikkatimi çekti. Genç hekim Ufuk S. (31) devlet hastanesindeki vazifesi başında E.Ç (17) isimli bir genç kızı muayene ediyor. Muayeneden çıktıktan sonra tabibin kendisine cinsel tacizde bulunduğunu söylüyor. Şikâyet üzerine tabip, ellerine kelepçe takılarak gözaltına alınıyor. Akabinde tutuklanıyor… Bütün gazeteler, TV’ler, internet siteleri, toplumsal medya mecraları anında kararı veriyor: Tacizci tabip tutuklandı.
Gerçek kısa müddette ortaya çıkıyor… Genç tabip tacizci değilmiş… Genç kız kendisine iftira atmış… Bu haberde birebir biçimde süratle yayılıyor… Evli ve bir bebek babası hekim, özgür bırakıldıktan sonra gazetecilere “Döktüğüm her bir damla gözyaşının hesabını soracağım” diyor.
Bu kadar kolay mı diye düşünüyorum. Bir insanın binbir emekle inşa ettiği prestijinin bir iftirayla sarsılması, hele bunun günümüz teknolojisiyle anında bir virüs üzere yayılarak tüm toplumca duyulması, tüm bunların namuslu bir insanın üzerinde yarattığı yıkıcı etkiyi düşününce üzülüyorum.
İftiranın kimilerinin palavra ve sanal hayatının bir kesimi olduğunu üzülerek fark ediyorum. Eskilerin “Allah kuru iftiradan saklasın” kelamı kulaklarımda çınlıyor… Sonra günümüzde iftiraya verilen cezaların yetersizliği aklıma geliyor…
TARİHTE İFTİRA SUÇU
Sonuçta bu hukukçuların işi fakat ta Sümerler’den eski Hint medeniyetlerinden günümüze kadar gelen ‘iftira’ kabahatinin ne kadar kıymetli bir cürüm olduğunu düşünmeden edemiyorum… Bayan ya da erkek fark etmez, iftira cürmünü işleyenlere tarihte verilen cezalar da tüylerimi diken diken ediyor… “Vatandaşlar, Cumhuriyet’in nimetlerinden faydalanırken, hukuktaki boşlukları değerlendirip hatasız insanlara pervasızca iftira atıp, bundan basitçe sıyrılmamalı…” diye düşünmekten de kendimi alamıyorum.
SÜMERLERDE IRMAK CEZASI
İftira sözünün kökü Kazf’tir (kazif ). Bu “atma, fırlatma” manasına gelir ve Osmanlı ceza hukukunda “iftira; namuslu birini zina hatasıyla itham etme” manasında kullanılır. İftira cürmüne, yazılı metinlerden anlaşıldığı üzere birinci olarak Sümerler vaktine ilişkin kanunlarda rastlanır. Buna nazaran, hatası işleyen kişinin yargılamasında ırmağın adaletine başvurulur ve kişi ırmaktan kurtulursa hatasız olduğu ortaya çıkar; çıkamazsa hatalıdır ve böylelikle cezasını çeker.
ESKİ BABİL’DE HAMMURABİ KANUNLARI’NDA DA VAR
M. Ö. 1793-1750 yılları ortasında yaşamış olan Hammurabi de Babil’i yönetirken çıkardığı Hammurabi Kanunları’nda iftirayı bir hata olarak düzenledi. Buna nazaran, bayana kazfeden kişi onun kocası ise, yemin etmesi öngörülmüştür ve bu durum İslam ceza hukukuyla benzerlik taşır. Yemin ilah üzerine edilmektedir. Şayet bayana kocası değil de diğeri kazfederse o vakit ırmağın adaletine başvurulur.
SAÇ, SAKAL KESME CEZALARI…
Asurlular’da M. Ö. 1450-1250 yılları ortasında “Orta Asur Kanunları” yürürlüğe konulmuş ve bu kanunlarda özel olarak zina iftirası da düzenlenmiştir. Buna nazaran, iftirayı atan kişi; ırmağın adaletine başvurulması, sopa, hükümdarın boyunduruğunda fiyatsız çalışma, saç sakal kesme, para cezası üzere cezalarla karşı karşıya gelirdi. Orta Asur Kanunu’nun Tablet A’da yer alan 19’uncu hususu şöyledir: “Eğer bir adam kapalı olarak arkadaşı hakkında kelam korsa (dedikodu yaparsa) şöyle diyerek: ‘Onunla devamlı olarak yattılar.’ yahut arbede esnasında diğer insanların önünde şöyle söylerse: ‘Seninle birçok kere yattılar, seni suçlayacağım.’ (fakat) kanıt (göstermeğe) muktedir değilse, ispatlayamazsa, o adama sopayla 50 kere vuracaklar, bir bütün ay hükümdarın işini yapacak, saçını (veya sakalını) kesecekler ve bir talent kalay ödeyecektir.”
HİNT METİNLERİNDEKİ CEZALAR TÜYLERİ ÜRPERTİYOR
M. Ö. 4. ve 3. yüzyıllarda Hintlilerde Manu ismindeki yasal metinlerde (Manusmriti) geçen kabahat ve ceza düzenlemelerine nazaran; hakaret kabahatlerinin karşılığında dudak ve lisan kesme, ağzın kızgın demirle dağlanması, el kesme, para ve mahpus cezaları öngörülmekteydi. Pançanatra Masalları’na nazaran kocasına hakaret ve iftira eden bir bayana kulak kesme cezası uygulanırdı
Osmanlı’da Fatih Sultan Mehmet’in Genel Kanunnâmesi’nin (Kanun-ı Padişahî) 10. Unsurunda iftira kabahati şöyle düzenlenmiş: “Eğer bir avret yahut kız bana zinâ kıldun dese, er inkâr eylese, bu mezkurların kelamına i’tibar olunmaya. Ere and vereler; avrete kadı ta’zîr ura. İki ağaca bir akçe cürüm alına. Şayet avrete er ben sana zinâ kıldım dese, avret münkire olsa, avret and içe. Ere kadı ta’zîr ura. İki ağaca bir akçe cürm alına.” Sonuçta hem İslam hukuku hem de Osmanlı ceza hukukunda iftiraya verilen cezalar, “Allah ve kul hakkının korunması”nı içerir.
80 DEĞNEK VURULUR
Osmanlı’da iftira için öngörülen ceza, sopa (değnek) cezasıdır. Bunun yaptırımı da diğerlerinin bu cürmü işlemekten caydırmaya yetecek ölçüde seksen sopadır. Ceza, çok ince yahut çok kalın olmayan (serçe parmağı kalınlığında), kenarsız ve olağan vasıflarda bir sopa ile bedeni yaralamadan acı vermek suretiyle infaz edilirdi… Sopa budaksız ve düz bir sopa olmalıdır. Sopanın kolları varsa kolları adedince vurulduğu kabul edilir. Mahkûmun göğsü ve karnı ile başı, yüzü ve cinsel organı dışındaki yerlere ve her kezinde tıpkı yere olmamak üzere vurulur. Sırt, omuzlar, kollar, baldırlar ve pazılara eşit olarak dağıtılarak vurulur. Cellat (infaz memuru) elini baş hizasından daha üst kaldırmadan vurmalıdır.
patronlardunyasi.com
